অংশুলা কাপুৰে ইনষ্টাগ্ৰামত এটা বিশেষ পোষ্ট শ্বেয়াৰ কৰিছিল যিয়ে মানুহক তেওঁলোকৰ শৰীৰটো যেনেকৈ আছে তেনেকৈ গ্ৰহণ কৰিবলৈ অনুপ্ৰাণিত কৰিব পাৰে। তাই বিকিনি পিন্ধি পুখুৰীত ভৰি দি বহি থকা এখন ফটো শ্বেয়াৰ কৰিছিল।
তাই ৰ’দৰ দিনত ভংগীমা দিয়াৰ সময়ত কেমেৰাৰ পৰা আঁতৰি চাইছিল। (লগতে পঢ়ক: অংশুলা কাপুৰে কৈছে যে তেওঁ ‘সম্পূৰ্ণৰূপে সুন্দৰ বাহু’ৰ বাবে অপেক্ষা কৰিব নোৱাৰে, ‘স্কুইছি বাহু আৰু ষ্ট্ৰেচ মাৰ্ক’ৰ বিষয়ে কয়)
ফটোখন শ্বেয়াৰ কৰি তাই লিখিছিল কেনেকৈ তাই আগতে চুইমচুট পিন্ধাৰ বিষয়ে অত্যাধিক আত্মবিশ্বাসী নাছিল। “3 মাহ আগতে মোৰ মনত আছে যে সাঁতোৰৰ পোছাকৰ বিষয়ে @priyamganeriwal সৈতে বাৰ্তালাপ কৰিছিলো, আৰু মোৰ মনত আছে যে মই কেতিয়াও বিকিনি পিন্ধিব নোৱাৰো, মই ইয়াক টানিব নোৱাৰিলো আৰু এটাত আৰামদায়ক হোৱাৰ আত্মবিশ্বাস মোৰ নাই। তাইৰ সঁহাৰি সৰল আছিল – ‘কিয় নহয়? মই ভাবো আপুনি সম্পূৰ্ণৰূপে পিন্ধিব লাগে’, তাই লিখিছিল।তাই কিয় সংকোচ কৰিছিল সেই বিষয়ে কথা পাতি তাই লিখিছিল, “মই কিয় দ্বিধাগ্ৰস্ত আছিলোঁ? কিয়নো মই ভাবিবলৈ ইমান অভ্যস্ত যে কিছুমান কাপোৰ পিন্ধিবলৈ মোক এটা নিৰ্দিষ্ট শৰীৰৰ প্ৰকাৰৰ প্ৰয়োজন।। মই মোৰ শৰীৰটো লুকুৱাব বিচাৰিবলৈ আৰু “ইয়াক সুৰক্ষিতভাৱে খেলিবলৈ” বিচাৰিবলৈ ইমান কণ্ডিচনড, এইটো মোৰ ডিফল্ট ছেটিংৰ দৰে সদায় “নহয়, মই সেইটো টানিব নোৱাৰো”ৰ দৰে হ’ব। আৰু মই ইয়াক সলনি কৰিবলৈ শিকিআছো। এই ছবিখন মোৰ খচৰাত কেইসপ্তাহমানৰ পৰা বহি আছে, কিয়নো মোৰ ওচৰত এতিয়াও আছে যাক আমি বেয়া শৰীৰৰ প্ৰতিচ্ছবিৰ দিন বুলি কওঁ। আৰু তেনে ক’ৰদিনত মই নিজকে বিশ্বাস কৰোঁ যে কেৱল “নিখুঁত” ফটোবোৰ ফীডত আছে। মই এতিয়াও মোৰ শৰীৰক ঘৃণা নকৰিবলৈ শিকি আছোঁ, মই মোৰ শৰীৰৰ সৈতে ঠিক থাকিবলৈ শিকিআছোঁ আনকি সেই দিনবোৰতো যেতিয়া তাই ফুলি থাকে বা তাইক সৰ্বশ্ৰেষ্ঠ দেখা নাপায়। ষ্ট্ৰেচ মাৰ্কত ঢাকি ৰখাটো ঠিক আছে, চেলুলাইট আৰু গাঁথনি থকাটো স্বাভাৱিক, ছাল ভাঁজ আৰু ঘূৰাৰ বাবে হয়, আৰু মোৰ এফ.ইউ.পি.এ. সদায় মোৰ অংশ হ’ব আৰু সেয়াও ঠিক আছে!”