অক্ষয় কুমাৰ আৰু টুইঙ্কল খান্না দীৰ্ঘদিন ধৰি একেলগে আছে। তেওঁলোক দুয়োৰে প্ৰকৃতি সম্পূৰ্ণ পৃথক, কিন্তু তেওঁলোক দুয়োজনে ইজনে সিজনক ভালদৰে বুজি পায় আৰু সেইকাৰণেই বিয়াৰ ইমান বছৰ ৰ পিছতো তেওঁলোকৰ প্ৰেম আগৰ দৰেই।অক্ষয় কুমাৰ আৰু সামান্থা ৰুথ প্ৰভু কৰণ জোহৰৰ অনুষ্ঠান কফি উইথ কৰণৰ তৃতীয় খণ্ডত একেলগে আহিছিল। দুয়োজনে একেলগে যথেষ্ট আনন্দ কৰিছিল আৰু কৰণৰ প্ৰশ্নবোৰৰ বহুতো মজাৰ উত্তৰ দিছিল, যিটো দৰ্শকে ভাল পাইছিল। এই সময়ছোৱাত, অক্ষয় কুমাৰেও এটা আকৰ্ষণীয় কথা কৈছিল। তেওঁ কৈছিল যে এটা কাৰণত, তেওঁ তেওঁৰ পত্নী টুইঙ্কলৰ হাতমিলাইছিল আৰু কেতিয়াবা আনকি তেওঁৰ ভৰি স্পৰ্শ কৰিছিল। দৰাচলতে, এতিয়া সকলোৱে জানে যে টুইঙ্কল এতিয়া এগৰাকী লেখিকা আৰু বহুবাৰ তেওঁ ৰাজনৈতিক বা সামাজিক বিষয়ৰ ওপৰত প্ৰবন্ধ লিখিছে। তেওঁলোকৰ প্ৰবন্ধবোৰ কেতিয়াবা পছন্দ কৰা হয়, অন্যথা তেওঁলোকৰ বেছিভাগেই বিতৰ্কৰ দ্বাৰা অনুসৰণ কৰা হয়।
অক্ষয়ে এনে কিয় কৰে?
গতিকে অক্ষয়ে ক’লে, “যেতিয়াই তাই কিবা লিখে, মই তাইক বুজাবলৈ চেষ্টা কৰোঁ অনুগ্ৰহ কৰি সীমা অতিক্ৰম নকৰিব।
কৰণে আকৌ কৈছিল যে টুইঙ্কলে অৱশ্যে বেয়া নাপাব আৰু তাই এতিয়াও লিখি থাকিব। এই সন্দৰ্ভত, অক্ষয়ে কৈছিল যে তেওঁ পুনৰ অলপ শান্তভাৱে লিখিছে। অলপ পৰিৱৰ্তন হ’ব।
অক্ষয়ে লগতে কয় যে তেওঁ তেওঁৰ প্ৰতিলিপি সম্পাদনা কৰে, কিন্তু হাত জোৰ কৰি ভিক্ষা কৰি। সামান্থা আৰু কৰণ জোহৰে অক্ষয়ৰ কথা শুনি হাঁহি বন্ধ কৰিব নোৱাৰে। তেওঁলোক দুয়োজনে দীঘলীয়া সময়ৰ বাবে হাঁহিছিল।