আম খালেই তেজৰ চুগাৰ বৃদ্ধি নহয়। কেলৰিৰ পৰিমাণ বেছি হ’লেও ওজন বৃদ্ধি হ’ব পাৰে। কেলৰিৰ পৰিমাণ প্ৰায় ১৫০। তাপ সহনশীলতাৰ ফল হৈছে মিঠা পকা আম। আগন্তুক দুমাহলৈ প্ৰায় প্ৰতিদিনে আম খাব পাৰিব। কিন্তু যদি তেজৰ চুগাৰ অতিৰিক্তৰ ফালে থাকে, তেন্তে আম কেনেকৈ খাব।
ডায়েবেটিছ ৰোগীক গ্লাইচেমিক ইনডেক্স কম থকা খাদ্য খাবলৈ পৰামৰ্শ দিয়া হয়। আমৰ গ্লাইচেমিক সূচকাংক ৫০ তকৈ অধিক। গতিকে ব্লাড চুগাৰ বৃদ্ধি হোৱাৰ সম্ভাৱনা থাকে। কিন্তু ডায়েবেটিছ ৰোগীয়ে আমৰ পৰিমাণ আৰু আম খোৱাৰ সময়ৰ বিষয়ে সচেতন হ’লে আম খাব পাৰে। ডায়েবেটিছ বা উচ্চ ব্লাড চুগাৰ হ’লে প্ৰতিদিনে ৩০ৰ পৰা ৪০ গ্ৰাম আম খাব পাৰি। অৱশ্যে দুপৰীয়া বা ৰাতিৰ আহাৰ গ্ৰহণৰ পিছত মিঠা আম খাব নালাগে। ব্ৰেকফাষ্ট আৰু লাঞ্চৰ মাজৰ কোনোবা এটা সময়ত আম খালে ভাল।
আম খোৱাৰ ফলত কেৱল তেজৰ চুগাৰ বৃদ্ধি হোৱাই নহয়, আমত কেলৰি বেছি হোৱাৰ বাবে ওজন বৃদ্ধি হ’ব পাৰে। কিন্তু আম খালে ওজন নিয়ন্ত্ৰণত ৰাখিব পাৰি। তেনে ক্ষেত্ৰত এই ফলটো বুদ্ধিমানৰূপে খাব লাগে। অৰ্থাৎ যিদিনা আম খাব লাগে সেইদিনা কেক-পেষ্ট্ৰি, ৰছগোলা, শীতল পানীয়ৰ দৰে আন কোনো মিঠা খাদ্য খাব নালাগে। তেতিয়া একেলগে বহু কেলৰি শৰীৰত প্ৰৱেশ নকৰিব।
ডায়েবেটিছ ৰোগীয়ে আম খোৱাৰ সময়ত এই সমূহ নিয়ম মানি চলিলে ক্ষতি নকৰিব।