মৃত্যু জীৱনৰ একমাত্ৰ চিৰন্তন সত্য। মৃত্যুৰ পিছত কি হ’ব কোনেও নাজানে। মানুহৰ মৃত্যুৰ ঠিক আগতে কেনেকুৱা অনুভৱ হয়? মানুহে কি ভাবে?(Before Death)শেহতীয়াকৈ গৱেষণাত এটা আচৰিত তথ্য প্ৰকাশ পাইছে। বিজ্ঞানীসকলে কয় যে মৃত্যুৰ ঠিক আগতেই মানুহৰ দুই প্ৰকাৰৰ অনুভূতিয়ে কাম কৰে। কোনোবাই বৰ সুখী অনুভৱ কৰে আৰু কোনোবাই বহুত কষ্ট পায়। যেতিয়া বহুতে মৃত্যু আগতীয়া বুলি অনুভৱ কৰে, তেতিয়া তেওঁলোকে অতীতৰ অন্যায় কাৰ্য্যৰ বাবে অনুতাপ কৰে।
কিছুদিন আগতে চিকিৎসক আৰু নাৰ্চে বিভিন্ন ৰোগীৰ ওপৰত এই বিষয়ে গৱেষণা আৰম্ভ কৰিছিল। জুলি নামৰ এগৰাকী মহিলাই বিগত ১৫ বছৰে নাৰ্ছ হিচাপে কাম কৰি আহিছে। তেওঁ কয় যে মৃত্যুৰ আগলৈকে বহু লোকে নিজৰ স্বাস্থ্যৰ প্ৰতি বিশেষ গুৰুত্ব নিদিয়ে। গতিকে কোনোবাই যেতিয়া উপলব্ধি কৰে যে মৃত্যুৰ আগমন ঘটিছে, তেতিয়া তেওঁলোকে অৱহেলা কৰা স্বাস্থ্যৰ কথা চিন্তা কৰে। তাৰোপৰি সেই সময়ত পৰিয়ালৰ সদস্যৰ কথাও চিন্তা কৰে। মই ভাবো যদি মই তেওঁলোকৰ লগত অলপ থাকিব পাৰিলোহেঁতেন।
তদুপৰি আন এজনে কয় যে তেওঁ মৃত্যুশয্যাত দেখা সকলো ৰোগীয়ে শেষ মুহূৰ্তত ঘৰলৈ যাব বিচাৰিছিল। ইয়াৰ উপৰিও তেওঁ অতীতৰ বিভিন্ন স্মৃতি মনত পেলাইছিল। সেই কথা তেওঁলোকে ওচৰৰ মানুহবোৰক বা ওচৰৰ নাৰ্ছ বা ডাক্তৰক ক’লে। এই অধ্যয়নত আন আন তথ্যও উন্মোচিত হৈছে। ডেকা-বুঢ়াই কোৱা শেষৰ শব্দবোৰৰ মাজত পাৰ্থক্য আছে। যেনে ‘জীৱনত শান্তি লাগে’ বা ‘বহুত ভাল জীৱন পালোঁ’ এই শব্দবোৰ বৃদ্ধসকলৰ মাজত বাৰে বাৰে শুনা যায়। আনহাতে ‘এতিয়া মৰিব নিবিচাৰো’ এই কথাষাৰ বাৰে বাৰে যুৱক-যুৱতীসকলৰ মাজত দেখা গৈছে।
আটাইতকৈ আচৰিত কথাটো হ’ল যে এবাৰ এজন ৰোগীয়ে নাৰ্ছ জুলিক সুধিছিল, মৃত্যুৰ পিছত ভগৱানে দেখা পাবনে? জুলিয়ে মাত্ৰ সেই কথা শুনি হাঁহিলে। তদুপৰি চিকিৎসক আৰু নাৰ্চে কয় যে তেওঁলোকৰ অভিজ্ঞতাই দেখুৱাইছে যে মৃত্যুৰ আগতে মানুহে কেৱল প্ৰেম আৰু ক্ষমাহে কৰে।