বৃক্ক আমাৰ শৰীৰৰ অন্যতম গুৰুত্বপূৰ্ণ অংগ, বৃক্কই তেজ পৰিষ্কাৰ কৰে। কিন্তু কেতিয়াবা কিছুমান অভ্যাসৰ বাবে এই আৱৰ্জনাবোৰ বৃক্কত জমা হ’বলৈ আৰম্ভ কৰে, যিবোৰ ক্ৰমান্বয়ে কঠিন হৈ পাথৰৰ ৰূপ লয়। কিডনীত পাথৰ হ’লে অতি বিষ হ’ব পাৰে। জানো আহক বৃক্কৰ পৰা হাত সাৰিবলৈ কোনবোৰ অভ্যাস উন্নত কৰিব লাগে জানো আহক-
শৰীৰত পানীৰ অভাৱত প্ৰস্ৰাৱ ডাঠ হৈ পৰে, যাৰ ফলত পাথৰ সৃষ্টি হোৱাৰ সম্ভাৱনা বৃদ্ধি পায়। গতিকে কম পানী খালে বৃক্কত পাথৰ হোৱাৰ সম্ভাৱনা বৃদ্ধি পায় বুলি ক’লে ভুল নহ’ব। দৈনিক পৰ্যাপ্ত পৰিমাণৰ পানী খাব লাগে। পানী খোৱাৰ আটাইতকৈ উত্তম উপায় হ’ল দিনটোৰ ভিতৰত সঘনাই সামান্য পৰিমাণৰ পানী খোৱা।
কেলচিয়ামৰ অভাৱত বৃক্কত পাথৰ হোৱাৰ সম্ভাৱনা বৃদ্ধি পাব পাৰে। শৰীৰত কেলচিয়ামৰ অভাৱৰ বাবে বৃক্কত পাথৰ সৃষ্টি হোৱাৰ সম্ভাৱনা যথেষ্ট বৃদ্ধি পায়। সেয়েহে বিশেষজ্ঞৰ পৰা ডায়েটচিয়ানলৈকে সকলোৱে সুষম খাদ্য গ্ৰহণ কৰিবলৈ পৰামৰ্শ দিয়ে, যাৰ বাবে শৰীৰে সহজে সকলো পুষ্টিকৰ উপাদান লাভ কৰে।
অত্যধিক পৰিমাণৰ ছডিয়াম সেৱন কৰিলে বৃক্কে প্ৰস্ৰাৱৰ জৰিয়তে অতিৰিক্ত কেলচিয়াম বাহিৰ কৰিবলৈ বাধ্য হয়। এই অতিৰিক্ত কেলচিয়ামে পাথৰৰ ৰূপ ল’ব পাৰে। গতিকে খাদ্যত নিমখৰ পৰিমাণ সুষম কৰি ৰাখক।
মাংস, কণী, মাছ আদি প্ৰটিনৰ উত্তম উৎস, এই সমূহ অত্যধিক খালে বৃক্কত পাথৰ হোৱাৰ সম্ভাৱনা বৃদ্ধি কৰিব পাৰে। আচলতে অতিৰিক্ত প্ৰটিনে শৰীৰত ইউৰিক এচিডৰ পৰিমাণ বৃদ্ধি কৰে, যিটো পাথৰ হোৱাৰ মূল কাৰণ।
কচু, বুটমাহ, চকলেট আৰু কাজু বাদাম আদিত অক্সালেট নামৰ এটা মৌল পোৱা যায়। অত্যধিক পৰিমাণৰ অক্সালেট খালে প্ৰস্ৰাৱত কেলচিয়াম অক্সালেট স্ফটিক গঠন হ’ব পাৰে, যিয়ে পিছলৈ পাথৰ সৃষ্টি কৰিব পাৰে। সেয়েহে এই শাক-পাচলি সীমিত পৰিমাণে খাব লাগে।
অতিৰিক্ত ওজন বা মেদবহুলতাইও বৃক্কত পাথৰ হোৱাৰ সম্ভাৱনা বৃদ্ধি কৰিব পাৰে। মেদবহুলতাই শৰীৰত ইউৰিক এচিডৰ পৰিমাণ বৃদ্ধি কৰিব পাৰে আৰু তেজত চেনিৰ মাত্ৰাও বৃদ্ধি পাব পাৰে, যিটো বৃক্কৰ স্বাস্থ্যৰ বাবে ভাল নহয়।
বিশেষজ্ঞসকলৰ মতে, বীজযুক্ত খাদ্য সামগ্ৰী বেছিকৈ খালে বৃক্কৰ স্বাস্থ্যৰ ওপৰত প্ৰভাৱ পৰে। বেঙেনা আৰু বিলাহীৰ দৰে বীজ থকা শাক-পাচলিত অক্সালেটৰ পৰিমাণ বেছি থাকে। এনে পৰিস্থিতিত কোনো সমস্যা নাথাকিলেও এই শাক-পাচলি সীমিত পৰিমাণে খাব লাগে।