ভুপেশ খাটনিয়াৰ
অভি-নীলৰ বাবে চিঞৰিলো, সতাতন ডেকাৰ বাবে চিঞৰি আছো, এতিয়া দেৱাশীষ গগৈ। নিচিঞৰাকৈ একো নহয় নেকি! কিয় বাৰে বাৰে হত্যাকাৰীৰ শাস্তিৰ দাবীৰে ধৰ্ণা প্ৰতিবাদ অনশন কৰিব লাগে। আমাৰ আইন ব্যৱস্থাত কিবা খুঁত আছে নেকি। আমাৰ আইনখনৰ প্ৰতি অপৰাধীৰ ভয়-ভীত নাই নেকি। আমাৰ আইনখন সংশোধন কৰিবলগা হৈছেগৈ নেকি ! এনেধৰণৰ অমানৱীয় ঘটনাবোৰ দেখিলে, শুনিলে এনেবোৰ প্ৰশ্নই মনটোত জুমুৰি দি ধৰে। ল’ৰাটোয়ে সৌ সিদিনালৈকে অভি-নীলৰ হত্যাকাৰীৰ শাস্তি বিচাৰি সামাজিক মাধ্যমত লিখি আছিল।। ঠিক আপুনি আমি লিখাৰ দৰে। ল’ৰাটোৰ বয়সনো কিমান হৈছিল, কিন্তু বুজিছিল অভি-নীলৰ সেই পাশৱিক হত্যাকাৰীয়ে কি বৰ্ব্বৰ অত্যাচাৰ কৰি সিঁহত দুটাক মাৰি পেলাইছিল।। কিন্তু দেৱাষিশে জানো এবাৰো ভাবিছিল আজিৰ যুগত পাহাৰ, ভৈয়াম নাই সকলো ঠাইতে মানুহ কম জন্তু বেছি আছে। তাৰ বাবেও এজাক পিশাচ ৰৈ আছে বুলি গাভৰু পাহাৰৰ প্ৰাকৃতিক সৌন্দৰ্য্য চাই বন্ধুজনৰ লগত হাঁহি ধেমালি কৰি ঘূৰি অহা ল’ৰাটোক মৰিয়াই মৰিয়াই মাৰি পেলালে চাহ জনজাতিৰ লোকে। সৌ সিদিনা পৰাগজ্যোতি, সনাতনৰ তেজৰ দাগ শুকাবলৈকো পোৱা নাই, আকৌ এটা নতুন পাশৱিক ঘটনা। কেতিয়ালৈকে চলিব এই নৰবধ যজ্ঞ। কেতিয়া পাব দোষীয়ে শাস্তি।। কেতিয়া মগজু বোৰ উৰ্ব্বৰ হ’ব। কেতিয়া? এটা গৰুক লৈ কৰা কাজিয়াত মানুহ মাৰে, গাড়ীত খুন্দিয়ালে মানুহ মাৰে, দোকান দিয়া ঠাই লৈ মানুহ মাৰে, চুলি দীঘল হলে মানুহ মাৰে ! আচৰিত, ভাষাহীন হৈ যাও। ইতিমধ্যে অসমৰ বাহিৰৰ মানুহে social media ত অসমৰ ঘটনাবোৰ লৈ চৰ্চা কৰিবলৈ লৈছে।”অসম এখন জংঘল, অসমত মানুহে মানুহৰ মাংস খায় “ঋষিকেশত আমাক এনেকৈ কৈছিল।। তেতিয়া বহুত আপত্তি কৰিছিলো। এতিয়া ভাৱ হয় সঁচা কথাই কৈছিল। অকলে পৰাপক্ষত কতো নাযাব বা পৰিয়াল লৈও। সৰুসুৰা বাক বিতণ্ডাৰ পৰা আঁতৰি থাকিব ঘৰৰ বাহিৰত। এতিয়া মানুহ মানুহ হৈ থকা নাই।। জন্তু হৈ গৈছে।। কিমান লিখিম দোষীয়ে শাস্তি পাওঁক, ই মাত্ৰ লিখা কথাহে হৈ ৰয়। দেৱাষিশৰ আত্মাৰ সদ্গতি কামনা কৰিলো, ল’ৰাটো যতে আছে শান্তি পাওঁক !