আজি আমি আপোনালোকক ক’ম যে আপুনি আপোনাৰ জেদী সন্তানক কেনেকৈ নিয়ন্ত্ৰণ কৰিব পাৰে। আপোনাৰ জেদী সন্তানক নিয়ন্ত্ৰণ কৰিবলৈ প্ৰথমে বুজিব লাগে যে তেওঁলোকে কিয় এনে কৰিছে। আপুনি জানেনে তেওঁলোকৰ মনত কিবা এটা আছে নেকি যিটো তেওঁলোকে আপোনাক ক’ব পৰা নাই। এইবোৰ কথাও আপুনি নিজেই বুজিব লাগে যে শিশুটিয়ে কিয় এনে কৰিছে। সৰু সৰু কথাত তেওঁক শলাগ লওক, এনে পৰিস্থিতিত তেওঁ সুখী হ’ব আৰু আপোনাৰ কথাও ভালদৰে শুনিব। তেওঁলোকৰ কঠোৰ পৰিশ্ৰম আৰু ভাল আচৰণৰ কথা বিবেচনা কৰি আপুনি তেওঁলোকক আৰু আগুৱাই যাবলৈ কোৱা উচিত। শিশুৰ ওপৰত চিঞৰ-বাখৰ কম কৰিব লাগে। এনে পৰিস্থিতিতো আপোনাৰ সন্তান খিংখিঙীয়া হ’বলৈ আৰম্ভ কৰে। আপুনি ভালকৈ শুনিব লাগে আৰু শিশুটিয়ে কি কৈছে বুজিব লাগে। কেতিয়াবা সন্তানক তেওঁৰ প্ৰিয় কামবোৰ কৰিবলৈ দিব লাগে। ইয়াৰ ফলত তেওঁলোকৰ মেজাজ ভাল হৈ থাকিব।
শিশুটিক চম্ভালিবলৈ নিজকে শান্ত কৰি ৰাখিব লাগে। আপোনাৰ সন্তানে আপোনাৰ কথা শুনিবলৈ হ’লে আপুনি তেওঁৰ লগত সকলো কামতে ভাল আচৰণ কৰা উচিত। ল’ৰা-ছোৱালীক কোনো কাম কৰিবলৈ জোৰ-জবৰদস্তি কৰা উচিত নহয়। ইয়াৰ বাবে তেওঁলোকৰ মন পঢ়া-শুনাত কেন্দ্ৰীভূত নহ’ব আৰু আন ক’তো। দিনটোৰ ভিতৰত তেওঁলোকৰ লগত ঘটা সকলোবোৰ কথা আপুনি জানিব লাগে। সময় দিলে তেওঁ ভাল পাব আৰু আপোনাৰ কথাও ভালকৈ শুনিব। আপুনি তেওঁলোকৰ লগত বহি তেওঁলোকে যি দেখিছে তাৰ প্ৰতি আগ্ৰহ প্ৰকাশ কৰিব।
খঙত ল’ৰা-ছোৱালীয়ে এনে কিছুমান কাম কৰে যাৰ বাবে পিতৃ-মাতৃয়ে তেওঁলোকৰ ওপৰত অতিশয় খং উঠে। কথা-বতৰাৰ সময়ত শিশুসকলক বাধা দিয়া বন্ধ কৰিব লাগে। এনে কৰিলে আপোনাৰ শিশুৱে নিজৰ আত্মবিশ্বাস বহু পৰিমাণে হেৰুৱাই পেলায়।