বাস্তু টিপচ্: জীৱনত সুখ, সমৃদ্ধি আৰু সফলতা লাভ কৰাত বাস্তু শাস্ত্ৰৰ এক গুৰুত্বপূৰ্ণ অৱদান আছে। যদি ঘৰত বাস্তু শাস্ত্ৰৰ নিয়ম পালন কৰা হয় তেন্তে লাভ হয়। পাকঘৰ ঘৰৰ এটা গুৰুত্বপূৰ্ণ ঠাই। বাস্তুৰ মতে কেতিয়াও পাকঘৰত কিছুমান বিশেষ কাম শেষ হ’বলৈ নিদিব। এনে ভুলে ঘৰলৈ দৰিদ্ৰতা আনে। পাকঘৰত কেতিয়াও আটা শেষ হ’বলৈ নিদিব। খালী আটাৰ বাকচ এটাই ঘৰত দৰিদ্ৰতা আনে। সুনাম হেৰুৱাই পেলায়। ঘৰত বাস্তু দোষৰো সৃষ্টি কৰে। গতিকে ঘৰত কেতিয়াও আটা সম্পূৰ্ণ শেষ হবলৈ নিদিব, শেষ হোৱাৰ আগতেই আনিব লাগে।
ভাৰতীয় খাদ্যত ব্যৱহৃত হালধি এবিধ প্ৰধান মছলা। ইয়াৰ এন্টি-বেক্টেৰিয়েল গুণৰ বাবে ইয়াৰ ঔষধত বহুলভাৱে ব্যৱহাৰ কৰা হয়। কিন্তু ধৰ্মীয় আৰু শুভ কামতো হালধি ব্যৱহাৰ কৰা হয়। সাধাৰণতে প্ৰতিটো পূজাত হালধি ব্যৱহাৰ কৰা হয়। পাকঘৰত হালধিৰ অভাৱে ঘৰৰ পৰা সুখ, সমৃদ্ধি আৰু সৌভাগ্য দূৰ কৰে।
সনাতন ধৰ্মত চাউলক অক্ষত বুলি কোৱা হৈছে। ইয়াৰ সম্পৰ্ক মাতৃ লক্ষ্মী আৰু শুক্ৰ গ্ৰহৰ সৈতে। ধন-সম্পত্তি, সমৃদ্ধি আৰু বিলাসীতাৰ কাৰক হৈছে শুক্ৰ। ঘৰত চাউল ক্ষয় হ’লে ঘৰৰ সুখ আৰু সমৃদ্ধি বিনষ্ট হয়। গতিকে কেতিয়াও পাকঘৰত ভাত শেষ হ’বলৈ নিদিব।
খাদ্যৰ সোৱাদ নিমখ অবিহনে কল্পনা কৰিব নোৱাৰি। ইয়াৰ উপৰিও জ্যোতিষতো নিমখক অতি গুৰুত্বপূৰ্ণ বুলি গণ্য কৰা হয়। ঘৰত নিমখৰ অভাৱত ৰাহু দোষৰ সৃষ্টি হয়। পাকঘৰত কেতিয়াও নিমখ শেষ হ’বলৈ নিদিব ইয়াৰ উপৰিও নিমখ ধাৰলৈ নিদিব। এয়াও অশুভ।
সৰিয়হৰ তেল শনি দেৱৰ লগত সম্পৰ্কিত। ঘৰত থকা সৰিয়হৰ তেল বা ৰন্ধা-বঢ়াত যি তেল ব্যৱহাৰ কৰে, সেই তেল সম্পূৰ্ণৰূপে শেষ হ’বলৈ নিদিব। এই ঘটনাটোৱে শনিক অসন্তুষ্ট কৰে। শনিৰ ক্ৰোধে ঘৰত সংকট, দৰিদ্ৰতা আৰু সমস্যা কঢ়িয়াই আনে।